کفش‌های پابرهنه کفش‌هایی هستند که به بهترین نحو طراحی شده‌اند تا احساس و بیومکانیک دویدن کاملاً پابرهنه را تقلید کنند.
کفش‌های پابرهنه دارای زیره‌ای بسیار نازک، انعطاف‌پذیر یا منعطف و بدون بالش هستند. این ماده معمولاً حداکثر 3-10 میلی متر ضخامت دارد.
یکی از کفش هایی که از فروش بالایی برخوردار است کفش جردن در امریکا می باشد.
هدف کفش دویدن با پای برهنه محافظت از پای شما در برابر هر نوع اجسام نوک تیز مانند شیشه شکسته، سنگ یا زباله های فلزی در جاده است.
آنها همچنین از پوست شما در برابر اصطکاک و سایش محافظت می کنند.
با این حال، کفش‌های پابرهنه برای دویدن هیچ نوع بالشتک یا حمایتی برای پای شما در نظر گرفته نشده است.
کفش‌های دویدن پابرهنه اغلب در کنار هم قرار می‌گیرند یا با کفش‌های دویدن مینیمال ترکیب می‌شوند، اما در واقع تا حدودی متفاوت هستند.
شخصی که با پای برهنه در مسیر راه می رود.
کفش‌های دویدن مینیمالیستی را می‌توان از نظر ساختار، ساپورت و بالشتک کردن، یک پله بالاتر از کفش‌های دویدن پابرهنه در نظر گرفت.
به این ترتیب، کفش‌های دویدن مینیمالیستی واسطه‌ای بین کفش‌های دویدن سنتی و کفش‌های دویدن پابرهنه هستند: آنها مقداری بالشتک و پشتیبانی را فراهم می‌کنند، اما کمتر از کفش‌های دویدن سنتی.
کفش‌های دویدن مینیمالیستی نیز شباهت بیشتری به کفش‌های دویدن سنتی دارند، اگرچه کفی آن نازک‌تر و صاف‌تر است.
